مقدمه: استئوآرتريت مفصل زانو يكي از شايع ترين بيماري هاي تخريبي به خصوص در افراد كهن سال است، كه منجر به درد و ناتواني قابل ملاحظه اي مي شود. روش هاي مختلفي براي درمان استئوآرتريت پيشنهاد مي شود. در مطالعه حاضر از بين درمان هاي ارايه شده دو روش درمان دستی و تيپينگ با هم مقايسه شده است.

مواد و روش ها: اين تحقيق بر روي 36 بيمار ميان سال (65/6 ± 31/50) مبتلا به استئوآرتريت زانو به روش نمونه گيري آسان انجام شد. كليه بيماران بيش از يك سال درد زانو داشتند. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه 1 درمان تيپينگ و گروه 2 درمان دستي. هر گروه قبل از درمان هاي مورد نظر، فيزيوتراپي روتين شامل اولتراسوند و تنس دريافت كردند.

درمان در گروه تيپينگ در 6 جلسه و درمان دستي در 10 جلسه هر دو به مدت دو هفته انجام شد. درد بر اساس مقياس Numerical rating scale (NRS) و سطح توانايي عملكردي بيمار با استفاده از پرسش نامه Western ontario mc master universities osteoarthritis (WOMAC) قبل و بلافاصله بعد از درمان ارزيابي شد. (آزمون Paired t-tests جهت مقايسه قبل و بعد از درمان و آزمون Independent t-test جهت مقايسه دو گروه درماني مورد استفاده قرار گرفت).

يافته ها: تفاوت معني داري در كليه متغيرها (به جز خشكي مفصلي) پس از انجام دو روش درماني مشاهده شد (001/0 > P). در بررسي خشكي مفصلي در گروه تيپينگ قبل و بعد از درمان اختلاف معني داري وجود نداشت (323/0 = P). مقايسه نتايج دو گروه نشان داد كه درمان هاي دستي در كاهش علايم استئوآرتريت موثرتر بوده است (05/0 > P).

نتيجه‎گيري: هر دو روش درمان دستي و تيپينگ در بهبود بيماران استئوآرتريت موثر بودند، اما درمان دستي نسبت به تيپينگ روش بهتري جهت كاهش درد و ناتواني بيماران بوده است. درمان دستي روشي غير تهاجمي، بدون عوارض و ارزان جهت درمان محافظه كارانه ساييدگي زانو مي باشد.

 

منبع: پزشکی