تغذیه در بیماران مبتلا به واریس



واریس بیماری است كه در طی آن دیواره ی وریدها(سیاهرگ ها) دچار تورم و برآمدگی پیاز مانند می‌شوند. این مشكل به طور عمده در دیواره ی وریدهای قسمت تحتانی ساق پا دیده می‌شود. هر ورید یا سیاه‌رگ دارای دریچه‌های كنترل كننده جریان خون است. واریس هنگامی ‌رخ می‌دهد كه این دریچه‌ها دچار نارسایی شده باشند و به فعالیت طبیعی خود ادامه ندهند. یكی از علل به وجود آورنده این حالت، فشارهای درون لوله گوارشی مثلا به دلیل ابتلا به یبوست است. بعضی از سیاه‌رگ‌های واریسی به طور عمیقی درون ساق پا قرار داشته و قابل مشاهده نیستند.

 واریس هنگامی ‌رخ می‌دهد كه این دریچه‌های كنترل كننده جریان خون در سیاهرگ، دچار نارسایی شده باشند و به فعالیت طبیعی خود ادامه ندهند. در نتیجه دیواره ی وریدها(سیاهرگ ها) دچار تورم و برآمدگی پیاز مانند می‌شوند.

واریس می‌تواند منجر به كاهش تامین مواد مغذی برای پوست و ماهیچه شود و در نتیجه قانقاریا و زخم ایجاد كند.

علامت اصلی این بیماری درد و تورم خفیف در قوزك پا و بد منظره شدن ناحیه مبتلا به واریس است. برخی مواقع نیز هیچ علامتی مشاهده نمی‌شود.

روش‌های درمانی شامل پوشیدن جوراب‌های محكم مخصوص واریس و نشستن در حالتی است كه پاها در سطحی بالاتر از قلب قرار داشته باشند (به طور مثال قرار دادن پاها بر روی یك صندلی در حالت نشستن و یا دراز كشیدن بر روی زمین). در اغلب موارد برای برطرف كردن مشكل واریس، عمل جراحی مورد نیاز است.


چه غذاهایی مفید هستند؟

برطرف كردن یبوست گام نخست در بهبود این بیماری است. یبوست فشار وارده بر سیاه‌رگ‌های ساق پا را افزایش می‌دهد و منجر به تشكیل واریس می‌شود. رژیم غذایی غنی از فیبر، سبب كاهش یبوست و پیش‌گیری از بروز واریس می‌شود.

 روش‌های درمان واریس شامل پوشیدن جوراب‌های محكم مخصوص واریس و نشستن در حالتی است كه پاها در سطحی بالاتر از قلب قرار داشته باشند.در اغلب موارد، عمل جراحی نیز مورد نیاز است.

ـ برای حجیم كردن مدفوع و پیش‌گیری از یبوست، مصرف غلات سبوس دار،  نان سبوس‌دار، ماکارونی و برنج توصیه می‌شود. غلات غنی از فیبر نامحلول، مدفوع را حجیم كرده و آب را در خود نگه می‌دارند، در نتیجه مدفوع حاصل، نرم‌تر و بزرگ‌تر بوده و آسان‌تر از دستگاه گوارش عبور می‌كند. بدین ترتیب فشار كمتری به وریدهای پا وارد می‌شود. این نكته حائز اهمیت است كه افزایش دریافت فیبر در رژیم غذایی باید همراه با افزایش دریافت آب، حداقل به میزان 6 لیوان در روز باشد.

ـ سبزیجات دارای برگ سبز و  انواع كلم  به وسیله تامین فیبر نامحلول به ویژه در طول دوران بارداری اهمیت دارد. چرا كه در این زمان، سطوح بالای هورمون پروژسترون، سبب آهسته كردن انقباضات روده بزرگ می‌شود و احتمال بروز یبوست را افزایش می‌دهد.

ـ مركبات به ویژه  پرتقال و گریپ فروت همچنین شاتوت،توت فرنگی، فلفل دلمه ای و انواع سبزیجات دارای برگ سبز تامین كننده ویتامین C هستند. این ویتامین برای حفظ استحكام كلاژن ضروری است. كلاژن ماده‌ای است كه به حفاظت از دیواره رگ‌ها كمك می كند. فقدان ویتامین C  در رژیم غذایی منجر به پارگی وریدهای كوچك و بدتر شدن واریس وریدها می‌شود.

  از نظر تغذیه ای مهم ترین کارها برای بهبود واریس، برطرف کردن یبوست و کاهش وزن اضافی در افراد چاق است.

ـ مصرف عصاره شاتوت در افراد دچار واریس سبب كاهش نشت دیواره نازك رگ‌های خونی می‌شود. این عصاره دارای  آنتی اكسیدان‌هایی  به نام آنتوسیانین است. آنتوسیانین‌ به بهبود بافت پیوندی آسیب دیده كمك می‌كند. مصرف میوه شاتوت نیز اثر مشابهی در رفع این مشكل دارد.

- مغزها، دانه ها و  ماهی های روغنی حاوی اسید های چرب ضروری هستند كه مصرف مقداری از این غذاها به طور روزانه برای كمك به استحكام دیواره وریدها ضروری است.


از چه غذاهایی باید پرهیز كرد؟

ـ كره، مارگارین، روغن‌ها، كیك، شیرینی، شكلات، پای و بیسكویت سرشار از چربی بوده و تامین كننده مقدار زیادی انرژی هستند كه احتمال افزایش وزن و واریس وریدی را افزایش می‌دهند.

ـ هر غذایی كه به طور تجربی سبب بروز یبوست می‌شود، باید به میزان كمتر یا به طور تركیبی همراه با غذاهای ملین مصرف شود.مهم ترین مواد غذایی ملین شامل  آلو ، انجیر  و زرشك است.


چند نكته:

ـ كاهش وزن اضافی برای افرادی كه اضافه وزن دارند، ضروری است. افزایش فشار وارده به رگ‌ها در نتیجه حمل چربی اضافی بدن، با افزایش خطر واریس مرتبط است.

ـ ورزش منظم به سوزاندن انرژی اضافی و همچنین درمان واریس كمك می‌كند.


منبع: تبیان

روش های درمانی واریس

ممكن است بخواهيد وريدهاى واریسی را فقط به دليل شكل ظاهرى آنها برداريد و يا كم رنگ كنيد، اما درمان اصلي و جدي تر، تنها زمانى به لحاظ پزشكى لازم است كه مراقبت فردى نتواند علائم را آن قدر كاهش دهد كه انجام فعاليت هاى معمول را امكان پذير سازد و يا اين كه وريدهاى واريسى پاره شده اند و يا زخم هايى را ايجاد كرده اند كه درمان آنها دشوار است.

پزشكانى كه بيشترين اطلاعات را درباره واريس دارند، شامل متخصصين پوست، برخى راديولوژيست ها، جراحان پلاستيك و يا جراحان عروق هستند.

* درمان تزريقى(اسكلروتراپى):

اين رايج ترين روش درمانى براى وريدهاى تار عنكبوتى است. در يك معاينه سرپايى، پزشك مقادير اندكى از يك ماده شيميايى محرك را به درون وريدها تزريق مى كند كه سبب تورم ديواره هاي وريد و چسبيدن آنها به يكديگر مى شود و بدين ترتيب وريد براى هميشه بسته مى شود.

در هر جلسه چندين تزريق انجام مى شود تا اين كه همه وريدها درمان شوند. پس از هر جلسه بايد از جوراب هاى ساق بلند فشار دهنده براى يك يا دو هفته استفاده كرد تا وريدها بسته شده و دردناكى و كوفتگى به حداقل برسد.

عوارض احتمالى شامل واكنش حساسيتى به ماده شيميايى، سوزش در محل تزريق، ورم و جراحت پوستى است. با قطع جريان خون وريدى، بافت ترميمى ايجاد شده و وريد به تدريج ناپديد مى شود. ممكن است در ناحيه درمان شده خطوط قهوه اى ايجاد شوند كه معمولاً به تدريج ناپديد مى شوند.

اسكلروتراپى عموماً فقط براى وريدهاى تارعنكبوتى يا وريدهاى واريسى بسيار كوچك به كار مى رود. در اين شيوه درمانى بيمار مى تواند انتظار بهبود 50 تا90 درصدى در وريدهاى تارعنكبوتى داشته باشد، اما ممكن است وريدهاى جديد در همان محل ايجاد شوند.

* لیزر براى وريدهاى تارعنكبوتى:

وريدهاى تارعنكبوتى با عبور دادن ليزر از سطح پوست نيز، قابل درمان هستند. اشعه ليزر وريدها را منقبض و چروكيده كرده و استفاده از يخ و يك بى حس كننده موضعى به حفاظت از پوست و كاهش درد كمك مى كند.

درمان با ليزر معمولاً در دو يا سه جلسه به صورت سرپايى انجام شده و تنها براى وريدهاى بسيار ظريف مناسب است. ممكن است قرمزى يا تورم زودگذري پس از كاربرد اين روش ايجاد شود. درمان با ليزر همانند اسكلروتراپى از بروز وريدهاى تارعنكبوتى جديد در نزديكى محل درمان جلوگيرى نمى كند.

* ليزر براى وريدهاى واريسى:

انرژى ليزر را مى توان با روشى به نام ليزر درمانى درون وريدى (EVLT) در داخل وريد به كار برد. پزشك با هدايت سوند، وريد را سوراخ كرده و يك سيم راهنما را به درون نقطه اى كه خون از آنجا شروع به پس زدن مى كند، مى فرستد. سپس يك فيبر ليزرى به درون آن فرستاده مى شود و اشعه ليزر تابانيده مى شود تا وريد را از درون گرم كند. التهاب حاصله سبب به هم چسبيدن ديواره هاى وريد مي گردد و در نهايت بافت ترميمى ايجاد مى شود.

درمان 40 سانتيمتر وريد واريسي، زير بى حسى موضعى و در مطب پزشك سه دقيقه به طول مى انجامد. شما مى توانيد به سرعت به فعاليت عادى بازگرديد، اگرچه ناچار هستيد براى چندين روز جوراب هاى ساق بلند فشارنده بپوشيد. علائم ممكن است به دليل كاهش فشار بر روى وريدها طى يك يا دو هفته بهبود پيدا كنند اما تغييرات ظاهرى نياز به زمان بيشترى دارند. دو يا سه ماه بعد پزشك ساق پاهايتان را دوباره بررسى مى كند تا ببيند كه آيا وريدها ناپديد شده اند يا نه.

با قطع جريان غيرطبيعى خون، وريدهاى واريسى باقيمانده در صورتى كه كوچك باشند با اسكلروتراپى و اگر بزرگ باشند با فلبكتومى (خارج كردن وريد با جراحى) قابل درمان هستند.

* راديو فركانس حرارتى داخل وريدى (VNUS) :

اين روش به پزشك امكان مى دهد كه به جاى ليزر با امواج راديويى، داخل وريدهاى واريسى را گرم كند. اين روش نيز همانند EVLT در مطب پزشك و زير بى حسى موضعى انجام مى شود، اما به زمان بيشترى در حدود 20 دقيقه نياز دارد. پس از آن بيمار ممكن است تورم و درد را تجربه كند و شانس عود 10 درصد است.

* جراحى :

در سال 1980 تنها درمانِِِ وريدهاى واريسى كه با مشكلات جدى همراه بود، جراحى براى خارج كردن وريد صافن بزرگ بود. اين روش در زير بيهوشى عمومى انجام مى شود.

برش هايى در وريدهاى واريسى پشت ساق پا و ران داده مي شود و انتهاى آنها را مي بندند. بيمار مى بايست براى چند هفته اى از بانداژها يا جوراب هاى ساق بلند فشارنده استفاده كند. با رواج درمان هاي آسان تر(که در بالا ذکر شد)، در بيشتر موارد، ديگر جراحى وريدهاى واريسى، درمان استاندارد به شمار نمى آيند.

اگر پزشك شما جراحى را توصيه مى كند، با پزشكى كه در درمان وريدهاى واريسى تجربه داشته و با انواع انتخاب ها آشنا است، مشورت كنيد.

فلبكتومى (phlebectomy) :

فلبكتومي روشي جديدتر با زمان‌ بهبودي‌ كوتاه‌تر است.

فلبكتومي سرپايى يك روش درماني ساده است كه در زير بى حسى موضعى انجام مى شود. برش هاى كوچكى در طول وريد واريسي داده مى شود و وريد، قطعه قطعه از بدن خارج مى شود.

 

واریس و درمان آن

ضعف عضلات ساق پا و اختلال عملکرد دریچه‌های موسوم به دریچه لانه کبوتری نیز ازجمله دلایلی هستند که موجب بروز این بیماری می‌شود.

سیاهرگ‌های بدن وظیفه دارند خون بدون اکسیژن را از اعضای مختلف بدن گرفته و به قلب بازگردانند. حال مشخص است که برای این کار فشار بیشتری به وریدهای ساق پا وارد شده و مشکلاتی را ایجاد می‌کند، چراکه وریدهای ساق پا باید خون را در مسیری طولانی‌تر و برخلاف جاذبه زمین انتقال دهند؛ البته در وریدها دریچه‌هایی یکطرفه برای پیشگیرى از بازگشت خون قرار دارد؛ حال اگر این دریچه‌ها کار خود را به‌خوبى انجام ندهند، خون بازگشته و با تجمع در وریدها موجب تورم آنها می‌شوند.

دکتر ایرج فاضل، استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این باره می‌گوید: «واریس شایع‌ترین بیماری عروقی است، به طوری که یک نفر از هر ۵ نفر به درجاتی از واریس مبتلاست؛ البته زنان ۵ برابر بیشتر از مردان دچار واریس می‌شوند.»

دلایل ایجاد واریس

واریس می‌تواند به علل متفاوتی ایجاد شود. عموما این بیماری در افرادی که مشاغلشان مستلزم ایستادن یا نشستن‌های طولانی مدت بوده یا بلند کردن اجسام سنگین بخشی از آن است، شیوع فراوانی دارد.

اما در کنار این مورد، عواملی مثل وراثت و چاقی هم در بروز آن تاثیر می‌گذارد؛ به طوری که گروهی از بیماران سابقه خانوادگی ابتلا به واریس دارند. اضافه وزن نیز با فشاری که بر وریدهای ساق پا وارد می‌کند، می‌تواند موجب بروز این بیماری شود.

سن فرد نیز عامل مهمی است که باید در نظر داشت. در حقیقت با افزایش سن، خطر ابتلا به واریس بیشتر می‌شود. به طوری که حدود کمتر از ۱۰ درصد زنان زیر ۳۰ سال و بیش از ۷۵ درصد زنان بالاى ۷۰ سال با این مشکل روبه‌رو هستند.

بارداری نیز احتمال وقوع بیماری را افزایش می‌دهد و به همین دلیل زنان بیش از مردان در معرض این بیماری قرار دارند.

نشانه‌های بیماری

ایجاد ظاهری نازیبا کمترین مشکلی است که این بیماری ایجاد می‌کند. دکتر فاضل توضیح می‌دهد: «واریس با علائمی همچون خستگی، ناراحتی و احساس سنگینی در ناحیه ساق پا همراه است؛ البته این شرایط و دردها بخصوص در دوران قاعدگی آزاردهنده‌تر نیز می‌شود.»

وجود وریدهای متسع و پیچ در پیچ در اندام تحتانی و ایجاد زخم زیر پوست ساق پا از دیگر علائم بالینی این بیماری هستند.

دکتر فاضل با اشاره به این مورد که گاه در رگ‌های واریس، لخته ایجاد می‌شود که به آن فلبیت سطحی می‌گویند، توضیح می‌دهد: «ایجاد لخته سبب قرمزی، تورم، درد و حساسیت نسبتا زیادی می‌شود، ولی برعکس فلیبت عمقی بروز لخته در رگ‌های سطحی که قابل لمس هستند، خطری نداشته و تنها با ایجاد درد موضعی باعث ناراحتی بیمار می‌شود.»

این متخصص و جراح عروق درخصوص واریس‌های پیشرفته می‌گوید: «در واریس‌های پیشرفته، پوست قسمت پایین و داخلی ساق، درست در قسمت بالای قوزک داخلی به تدریج تغییر رنگ داده و ضخیم می‌شود. در نهایت نیز زخم‌هایی به اسم زخم واریسی بروز می‌کند.»

به گفته وی تغییر رنگ پوست، زخم و بخصوص ورم اندام، نشانه پیشرفتگی واریس است.

پیشگیری و درمان واریس

بیمارانی که گرفتار آثار یا خانم‌هایی که در ابتدای دوران بارداری هستند باید اقداماتی را جهت پیشگیری و درمان بیماری انجام‌ دهند. پوشیدن جوراب‌های الاستیک تا ناحیه زیر زانو می‌تواند برای این کار موثر باشد. بهتر است این جوراب‌ها را فقط هنگام استراحت دربیاورید. همچنین خوب است پاها را چندمختصر واریس شده‌اند یا در سابقه خانوادگی آنان ابتلا به واریس وجود دارد، بخصوص اگر وضعیت شغلی آنها مطابق با شرایطی باشد که ذکر شددقیقه در روز و هنگام استراحت بالا نگه دارید.

ماساژ نیز از دیگر شیوه‌هایی است که برای بهبود علائم واریس استفاده می‌شود؛ البته هیچ وقت خودسرانه برای درمان از ماساژ استفاده نکرده و از فردی متخصص در این زمینه کمک بخواهید.

انجام دادن حرکات ورزشی مناسب، استفاده از شیوه‌های متفاوت درمانی با نظر پزشک و آب‌درمانی نیز می‌تواند در کاهش و بهبود علائم به بیماران کمک ‌کند. متخصصان توصیه می‌کنند بیماران پس از مشورت با پزشک بهتر است، هفته‌ای ۳ جلسه آب‌درمانی و شنا را داشته باشند. شنای کرال سینه و پشت نیز از بهترین ورزش‌های موثر برای درمان این بیماری است.

دکتر فاضل با تاکید بر این که کمتر از ۱۰ درصد بیماران مبتلا به واریس، نیاز به عمل جراحی پیدا می‌کنند، می‌گوید: «پوشیدن جوراب واریس کمک زیادی به تسکین علائم می‌کند.»

در نهایت به خاطر داشته باشید با بروز علائم واریس، مراجعه به پزشک را نادیده نگیرید.


منبع: http://www.majmooe.com