مقابله با درد ستون فقرات
مقابله با درد ستون فقرات
ستون فقرات ما نه تنها باید وزن بخش بالا یی بدن را
تحمل کند، بلکه اغلب همچنین ناچار است دوام مقدار زیادی از فشارهای روحی
را بیاورد. برای ۹۰ درصد از دردهای کمر و ستون فقرات ، هیچ علت جسمی مشخص
وجود ندارد. افکار و روحیه انسان ها در این رابطه نقش بسیار مهمی را ایفا
می کنند.
در ستون فقرات ما، با قوسی زیبا و انعطاف پذیر، مهره ها، مرتب و منظم، در یک خط دنبال یکدیگر جای گرفته اند.
در ستون فقرات ما، با قوسی زیبا و انعطاف پذیر، مهره ها، مرتب و منظم، در یک خط دنبال یکدیگر جای گرفته اند.
این
ستون مهره ها در عکس های رادیو گرافی یک پدیده دیدنی است، اما از زمانی که
انسان ها روی دو پا راه می روند، ستون فقرات تا حد زیادی تحت فشار قرار
دارد، چراکه این ارگان باید تمامی وزن قسمت بالا یی بدن را متحمل شود، در
حالی که ساختمان آن بسیار حساس است تا زمانی که اجداد ما در علفزارها به
شکار و جمع آوری غذا مشغول بودند، ستون مهره ها تاب تحمل همه چیز را می
آورد، چراکه ماهیچه های ورزیده همانند یک کرست آن را در فرم خود مستحکم می
ساختند. در این میان ما بیشترین ساعات روز را در حالت نشسته به سر می بریم و
اینجاست که ستون مهره ها، دیگر تاب تحمل این فشارها را نمی آورد.
تقریبا ۸۰ درصد از مردم آلمان به گونه ای دچار درد در ناحیه ستون مهره ها هستند، اغلب در ناحیه گردن یا کمر و در اکثر موارد علت مشخصی برای این آلا م وجود ندارد. دو سوم از این بیماران پس از مدتی دوباره می توانند بدون درد زندگی کنند، اما برای ۳۵ درصد از آنها این درد به صورت مزمن درمی آید. درد ستون فقرات نه تنها برای افراد مبتلا به آن بلکه همچنین برای اقتصاد کشور نیز بسیار گران تمام می شود. تقریبا ۱۷ میلیارد یورو مخارج درمان یا کار نکردن افرادی است که به این درد مبتلا هستند. علا وه بر این تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به کمر درد مزمن اصولا دیگر قادر به کار کردن نیستند.
پژوهش های جدید ناظر این بوده اند که اگرچه بسیاری از افراد بالا ی ۳۰ سال در ناحیه ستون فقرات خود دچار آسیب بوده و از یک دیسک خفیف برخوردارند، اما کاملا فعال و سالم هستند. از سوی دیگر ۴۰ درصد از کسانی که از دیسک کمر رنج می برند با وجود اقدامات درمانی مثلا عمل جراحی یا استفاده از داروهای مسکن و فیزیوتراپی همچنان از درد رنج می برند.
باید گفت که در درجه اول این روح و روان انسان هاست که رنج بیماران را غیر قابل تحمل می سازد. متخصصان روان درمانی بالینی معتقدند که مسایل جسمی و تاثیرات روانی در این مورد تنگاتنگ یکدیگر عمل می کنند. آنچه که برای بازیافتن سلا مت مهم است آن است که ما چگونه با درد روبه رو می شویم؟ چه فکر می کنیم، چه احساسی داریم و در این رابطه چه کار می کنیم؟ و بسیاری از افراد، همه این کارها را غلط انجام می دهند.
فشار روحی، ترشح هورمون هایEndorphin را که در بدن باعث کاهش درد می شوند، پایین می آورد. بدین ترتیب روحیه بد باعث افزایش حساسیت بدن در مورد درد می شود.
بر اساس اینکه افراد چگونه با درد خود روبه رو می شوند، آنها را به ۳ گروه مختلف تقسیم می کنند. اینها کسانی هستند که به خاطر رویه خود مسایل را مشکل تر می سازند، اما در این زمینه شیوه دیگری نیز وجود دارد.
هر کسی به شیوه مخصوص خود با درد و بیماری روبه رو می شود، اما مساله این است که هر شیوه ای برای مقابله با این مشکلا ت و علا ج دردها مناسب نیست.
گروه اول کسانی هستند که از درد هراس داشته و سعی دوری کردن از آن را دارند. این افراد تمایل بسیار به این دارند که همه چیز را یک فاجعه تلقی کنند. زمانی که نقطه ای از بدن آنها مختصر ناراحتی ای را احساس می کند، آنها بر جای خود خشک می شوند و دیگر حرکتی نمی کنند، اما این واکنش کاملا غلط است. به خاطر کاهش تحرک بدن، ماهیچه ها تضعیف شده و بدین ترتیب ستون فقرات بیشتر تحت فشار قرار می گیرد. از آنجایی که احساس درد در مورد کسانی که به صورت خفیف دچار افسردگی هستند شدیدتر است، این شیوه اشتباه تقویت شده و سرانجام منجر به آلا م مزمن می شود که غیر قابل علا ج هستند.
گروه دوم را باید افسردگان مبارز نامید که دندان روی هم می سایند و به آژیرهای خطر بدن توجهی نمی کنند. آسودگی خاطر و جسم برای آنها معنایی ندارد و آنها ساعت تفریح را تنها ویژه ضعیفان می دانند. این اشخاص فشار روحی و مسایل را در خود می ریزند و اینکه حال خوبی ندارند را تنها می توان در چهره رنجدیده یا پیکر خمیده آنها نظاره کرد، اما غرور و فعالیت و تحرک بیش از اندازه ماهیچه های پشت را که به هر صورت مصدوم و خسته هستند، بیشتر تحت فشار گذاشته و رویه غلط مواجهه با آن را وخیم تر می سازد. به این ترتیب دردها شدت یافته و به صورت مزمن در می آیند.
گروه سوم کسانی هستند که با خوش رفتاری، سعی بر این دارند که درد خود را فراموش کنند. آنها بر این اعتقادند که صدمه ناپذیرند و درد را بی اهمیت می دانند. آنها به آسانی حواس خود را وامی دارند که به درد اعتنایی نکنند. این استراتژی که در واقع مثبت به نظر می رسد، به یک تله تبدیل می شود زمانی که بیماری های مهم پیش بیایند.
تقریبا ۸۰ درصد از مردم آلمان به گونه ای دچار درد در ناحیه ستون مهره ها هستند، اغلب در ناحیه گردن یا کمر و در اکثر موارد علت مشخصی برای این آلا م وجود ندارد. دو سوم از این بیماران پس از مدتی دوباره می توانند بدون درد زندگی کنند، اما برای ۳۵ درصد از آنها این درد به صورت مزمن درمی آید. درد ستون فقرات نه تنها برای افراد مبتلا به آن بلکه همچنین برای اقتصاد کشور نیز بسیار گران تمام می شود. تقریبا ۱۷ میلیارد یورو مخارج درمان یا کار نکردن افرادی است که به این درد مبتلا هستند. علا وه بر این تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به کمر درد مزمن اصولا دیگر قادر به کار کردن نیستند.
پژوهش های جدید ناظر این بوده اند که اگرچه بسیاری از افراد بالا ی ۳۰ سال در ناحیه ستون فقرات خود دچار آسیب بوده و از یک دیسک خفیف برخوردارند، اما کاملا فعال و سالم هستند. از سوی دیگر ۴۰ درصد از کسانی که از دیسک کمر رنج می برند با وجود اقدامات درمانی مثلا عمل جراحی یا استفاده از داروهای مسکن و فیزیوتراپی همچنان از درد رنج می برند.
باید گفت که در درجه اول این روح و روان انسان هاست که رنج بیماران را غیر قابل تحمل می سازد. متخصصان روان درمانی بالینی معتقدند که مسایل جسمی و تاثیرات روانی در این مورد تنگاتنگ یکدیگر عمل می کنند. آنچه که برای بازیافتن سلا مت مهم است آن است که ما چگونه با درد روبه رو می شویم؟ چه فکر می کنیم، چه احساسی داریم و در این رابطه چه کار می کنیم؟ و بسیاری از افراد، همه این کارها را غلط انجام می دهند.
فشار روحی، ترشح هورمون هایEndorphin را که در بدن باعث کاهش درد می شوند، پایین می آورد. بدین ترتیب روحیه بد باعث افزایش حساسیت بدن در مورد درد می شود.
بر اساس اینکه افراد چگونه با درد خود روبه رو می شوند، آنها را به ۳ گروه مختلف تقسیم می کنند. اینها کسانی هستند که به خاطر رویه خود مسایل را مشکل تر می سازند، اما در این زمینه شیوه دیگری نیز وجود دارد.
هر کسی به شیوه مخصوص خود با درد و بیماری روبه رو می شود، اما مساله این است که هر شیوه ای برای مقابله با این مشکلا ت و علا ج دردها مناسب نیست.
گروه اول کسانی هستند که از درد هراس داشته و سعی دوری کردن از آن را دارند. این افراد تمایل بسیار به این دارند که همه چیز را یک فاجعه تلقی کنند. زمانی که نقطه ای از بدن آنها مختصر ناراحتی ای را احساس می کند، آنها بر جای خود خشک می شوند و دیگر حرکتی نمی کنند، اما این واکنش کاملا غلط است. به خاطر کاهش تحرک بدن، ماهیچه ها تضعیف شده و بدین ترتیب ستون فقرات بیشتر تحت فشار قرار می گیرد. از آنجایی که احساس درد در مورد کسانی که به صورت خفیف دچار افسردگی هستند شدیدتر است، این شیوه اشتباه تقویت شده و سرانجام منجر به آلا م مزمن می شود که غیر قابل علا ج هستند.
گروه دوم را باید افسردگان مبارز نامید که دندان روی هم می سایند و به آژیرهای خطر بدن توجهی نمی کنند. آسودگی خاطر و جسم برای آنها معنایی ندارد و آنها ساعت تفریح را تنها ویژه ضعیفان می دانند. این اشخاص فشار روحی و مسایل را در خود می ریزند و اینکه حال خوبی ندارند را تنها می توان در چهره رنجدیده یا پیکر خمیده آنها نظاره کرد، اما غرور و فعالیت و تحرک بیش از اندازه ماهیچه های پشت را که به هر صورت مصدوم و خسته هستند، بیشتر تحت فشار گذاشته و رویه غلط مواجهه با آن را وخیم تر می سازد. به این ترتیب دردها شدت یافته و به صورت مزمن در می آیند.
گروه سوم کسانی هستند که با خوش رفتاری، سعی بر این دارند که درد خود را فراموش کنند. آنها بر این اعتقادند که صدمه ناپذیرند و درد را بی اهمیت می دانند. آنها به آسانی حواس خود را وامی دارند که به درد اعتنایی نکنند. این استراتژی که در واقع مثبت به نظر می رسد، به یک تله تبدیل می شود زمانی که بیماری های مهم پیش بیایند.
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و ششم آبان ۱۳۹۲ ساعت 11:24 توسط دکتر بیدکی
|
اگرچه روز شلوغی را گزراندم اما نگرانی در مورد یکی از بیماران
دکتر لیلا بیدکی متخصص طب فیزیکی و توانبخشی