لیزر درمانی

 

لیزر یک اشعه پر انرژی نور است که می تواند انرژی خود را به طور انتخابی به بافتها منتقل نماید. لیزرها حاوی ماده ای هستندکه نور را تولید و تقویت می کند.دو آینه موجب انعکاس و رفت و برگشت نور از درون این ماده می شوند. نتیجه،ایجاد اشعه نوری قوی و موازی است. این اشعه نور متشکل از یک یا چند رنگ خالص می باشد.این خصوصیات که لیزر را از یک لامپ نور مجزا می سازند ، برای کاربردهای طبی لیزر مهم می باشند.

 

انواع جراحی لیزری:

         لایه برداری پوستی با لیزر:

از لیزر می توان برای کم کردن کردن چین و چروکهای دور چشم ها ولب ها و حتی تمام صورت استفاده کرد.درمان جای جوش ها(آکنه) یا آبله مرغان، چروکهای پوست بعد از لیفت صورت، غدد چربی بزرگ شده روی بینی به این روش ممکن می باشد.دو نوع لیزر که برای لایه برداری استفاده می شوند لیزر های دی اکسید کربن و اربیوم هستند.

   برداشتن ماه گرفتگی ها و ضایعات پوستی با لیزر:

رگهای خونی غیر طبیعی که باعث ماه گرفتگی می شوند با استفاده از لیزر کوچک می شوند و این باعث روشن شدن ناحیه درمان شده میشود. زوائد پوستی،مویرگهای برجسته زیر پوستی،زگیل ها،و بعضی خالکوبی ها(تاتوها) به جراحی لیزری پاسخ می دهند. در بیشتر موارد چندین جلسه لیزر درمانی لازم است ولی در برخی موارد،یک جلسه درمان کافی است.

کاهش موهای زائد با لیزر:

در بسیاری موارد از لیزر برای کاهش موهای زائد صورت وبدن استفاده می شود.

 

 

منبع : پزشکی

لیزر تراپی

بکارگیری لیزرهای کم توان، با توان متوسط و پرتوان در درمان اختلالات سیستم عصبی-عضلانی-اسکلتی اخیراً بسیار مورد توجه محافل علمی در سطح دنیا قرار گرفته است.

کلمه لیزر Laser مخفف (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation) بوده و به معنای تقویت نور بوسیله نشر تابشی تحریک شده می باشد.

اولین منبع لیزر در سال 1960 معرفی شد و از سال 1970 استفاده پزشکی از نور لیزر در جراحی ها و سایر رشته های پزشکی آغاز گردید. با پیشرفت دستگاهها و نیز افزایش دانش از اثرات لیزر بر ارگانها، امروزه استفاده از آن بعنوان یکی از شایعترین عوامل یا مودالیته های فیزیکی بکار گرفته شده محسوب شده و باعث انقلابی در درمان بیماریهای عضلانی-اسکلتی گردیده است.

لیزر درمانی بر اساس طول موج نور بکار گرفته شده و توان آن به انواع لیزر کم توان یا لیزر سرد که معمولاً توانی کمتر از 500 میلی وات و گاهاً تا 1000 میلی وات دارند و نیز لیزر با توان متوسط که معمولاً قدرت خروجی بین 1000 تا 5000 میلی وات داشته و نیز لیزر های پر توان یا High Intensity که توان های بالاتر از 5000 میلی وات دارند تقسیم می شود.

لیزر تراپی با لیزرهای کم توان به نامهای مختلف از قبیل
LPLT (Low Power Laser Therapy)
LILT (Low Intensity Laser Therapy)
LLLI (Low Level Laser Irradiatiation)
MPLT (Mild Power Laser Therapy)
Cold Laser Therapy
نیز شناخته می شود.

 

لیزرتراپی با لیزرهای پر توان High Energy Laser Therapy تخصصی تر از لیزرهای سرد بوده و استفاده از آن بایستی بجا و با دقت بیشتری صورت گیرد. بنوبۀ خود تأثیرات درمانی این نوع لیزرها نیز سریعتر و بیشتر از لیزرهای سرد می باشد.

 

لیزر چه کارهایی انجام می دهد:

 

مکانیسم اصلی اثر کلی لیزرها تا حدودی ناشناخته است. از تأثیرات شناخته شده آن می توان موارد زیر را نام برد. مطالعات نشان داده است که چندین نوع فعالیت سلولی در اثر استفاده از لیزر تشدید می شود. از جمله ساختن پروتئین و آنزیمهای سازنده اسیدهای نوکلئیک، DNA (DNA ترانسکرپیتاز) و تشدید متابولیسم میتوکندری ها را می توان نام برد. ترمیم یا پرولیفراسیون سلولها بعد از تخریب و رشد آکسون عصبی تخریب شده مثلاً از طریق جوانه زدن یا Sprouting با لیزر درمانی دیده می شود. تحریک پاسخهای ایمونولوژیک، کاهش درد و تشدید سرعت ترمیم زخم و افزایش سرعت بازسازی عصب ها از جمله اثرات دیگر لیزر می باشد.

لیزرتراپی

 

 مختصری بحث علمی پیرامون لیزر

بكارگیری لیزرهای كم توان و یا توان متوسط در درمان بیماریها و اختلالات سیتسم عضلانی ، اسكلتی مفصلی وعصبی اخیراً بسیار مورد توجه محافل علمی دنیا قرارگرفته و كاربرد گسترده‌ای پیدا كرده است.
Laser برگرفته از حروف اول كلمات Light amplification by stimulated emission of radiation است و به معنای تقویت نور بوسیله نشر تابشی تحریك شده است.

 

 

لیزرتراپی با لیزرهای كم توان به نامهای مختلف از قبیل

• LPLT ( Low Power Laser Therapy)
• LILT ( Low Intensity Laser Therapy)
• LLLI ( Low Level Laser Irradiation)
• MPLT ( Mid Power Laser Therapy)

 

شناخته می‌شود. البته لیزرهای با توان كمتر از 500 میلی وات و گاهاً تا 1000 میلی وات را كم توان و 1000 تا 5000 میلی وات را با توان متوسط در نظر می‌گیرند معهذا با توجه به دانسیته توان و انرژی مورد استفاده در لیزرهای با توان متوسط و حتی گاهی لیزرهای پرتوان را هم در محدوده‌ی لیزرتراپی كم توان به حساب می‌آورند. لیزر كم توان معمولا نه ایجاد گرمای زیاد می كنند نهایجاد زخم ویا التهاب .

 

کاربرد لیزر

مطالعات نشان داده‌اند كه چندین نوع فعالیت در اثر استفاده از لیزر با قدرت پایین تشدید می‌شود. از جمله ساختن پروتئین و آنزیمهای سازنده DNA ( DNA ترانسكریپتاز) و تشدید متابولیسم میتوكندری می‌باشد. ترمیم سلولها بعد از تخریب ، ترمیم و رشد آكسون عصب تخریب شده ( مثلاً از طریق جوانه زدن) و پاسخهای ایمونولوژیكی نیز با این روش بهتر می‌شوند. بررسیهای انجام شده نشان می‌دهد كه كاهش درد وتشدید سرعت ترمیم زخم و افزایش سرعت بازسازی عصبها نیز از جمله اثرات دیگر لیزر می‌باشند.گام آن جلوگیری میكند.

 

( LPLT) لیزر كم توان چگونه اعمال اثر می‌كند؟

مكانیسم اصلی اثر لیزر ناشناخته است. ولی یكی از مكانیسمهای اصلی كه تاكنون روی آن مطالعه شده ، ایجاد تغییر در زنجیره انتقال الكترون در میتوكندریها می‌باشد. اینگونه تصور می‌شود كه سیتوكرومها در زنجیره انتقال الكترون قادرند كه طول موج مشخصی از لیزر را دریافت كنند. انرژی این امواج نوری لیزری باعث می‌شود اعمال این زنجیره سریعتر انجام شود و تولید ATP افزایش یابد و در نتیجه سنتز زنجیره‌های DNA و اعمال سلولی و ساخت پروتئین و بعضی اعمال سلولی دیگر با سرعت بیشتری انجام گیرد.

 

دیگر مكانیسم های مورد مطالعه شامل جذب اشعه توسط پروتئینهای غشای سلولی است كه باعث تغییر شكل غشاء و افزایش نفوذ پذیری آن نسبت به یونها می‌باشد. همچنین لیزر می‌تواند بوسیله سلولهایی غیر از سلولهای گیرندة نوری در چشم نیز جذب شود. این سلولها در بدن مشابه فتورسپتورها در چشم عمل می‌كنند. چندین گیرنده نوری غیر رتینی به این شكل در جاهای مختلف بدن و گونه های جانوری و از جمله انسانها وجود دارد و مطالعاتی در جریان است كه نقش آنها را در ریتم فیزیولوژیك شبانه روزی بدن نشان می‌دهد.

 

اثرات لیزر در بدن

برخی محققان بر این باورند كه لیزر كم توان قادر به ایجاد تغییرات مثبت در سطح سلولی می باشد ، كه این اثر بدون ایجاد حرارت قابل ملاحظه ای در سطح سلول ایجاد می باشد. این پاسخ های فتو شیمیایی منجر به تغییرات فیزیولوژیك در عملكرد سلول می شوند.

 

برخی از موارد استفاده از لیزر تراپی:

1 ـ در بهبود انواع زخمها ( زخمهای دیابتیك ، زخمهای بستر و... ) .
2 ـ در تسكین دردهای عضلانی همچون سندرم مایوفاشیال.
3 ـ در تسكین دردهای ناشی از ضربه و بعد از اعمال جراحی.

 

4 ـ در تسكین دردهای مفصلی همچون آرتروز.
5 ـ در تسكین دردهای ناشی از پیچ خوردگی ها و كشیدگیهای تاندونی.
6 ـ در تسكین دردهای روماتیسمی همچون آرتریت روماتوئید.

 

7 ـ در تسكین دردهای عصبی همچون سندروم تونل مچ دستی.
8 ـ در تسكین دردهای ناشی از استفاده بیش از حد اندامها.
9 ـ در درمان آسیب های ورزشی.

 

10 ـ در بازسازی عصب آسیب دیده همچون فلج عصب صورتی.
11 ـ استفاده از لیزر تراپی در كمك به كنترل عفونت برخی مناطق از جمله بستر و عفونت مثانه.

 

منبع : سایت دکتر ملکی