درمان پای پرانتزی

پاهای پرانتزی

پای پرانتزی نوعی اختلال در شیوه قرار گرفتن پا است . در حالت طبیعی ایستاده با زانوهای صاف، زمانی که قوزک ها کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، نباید فاصله ای بین زانوها وجود داشته باشد.اگر به هر دلیلی فاصله بین زانوها افزایش یابد، درحالی که قوزک ها به هم چسبیده اند منجر به پای پرانتزی می گردد.

تشخیص پرانتزی بودن پاها

برای این کار باید از فرد مورد نظر بخواهیم تا در حالت ایستاده قوزک پاها را به هم بچسباند به نحوی که کشکک­های زانو به سمت جلو باشد، سپس فاصله بین دو زانو را اندازه­ گیری می­کنیم، در این حالت عضلات ران فرد بایستی کاملا شل و بدون انقباض باشد. در افراد مبتلا فاصله بین دو زانو از هم زیاد بوده و بین دو پا حالتی شبیه به کمان مشاهده می شود.

درمان پاهای پرانتزی

• تجویز کفش طبی برای کودکان
• تجویز کفش طبی و بریس برای کودکان(در موارد شدیدتر نسبت به بالا)
• انجام جراحی. در کودکان در موارد شدید و زمانیکه روش‌های فوق پاسخ ندهد انجام می شود.
• عمل جراحی. پس از بسته شدن صفحه رشد به خصوص در موارد شدید در بزرگسالان معمولاً جراحی انجام می شود.

عوامل پرانتزی شدن

عواملی که باعث پای پرانتزی یا ژنوواروم می گردند عبارتنداز:
-عدم هماهنگی در صفحه رشد(در کودکان)
-بیماریی های که باعث کاهش ماده معدنی استخوان می شوند(مثلا بیماری راشیتیسم و استئومالاسی)
- به دنبال ضربات وارده(به ویژه به صفحه رشد)
-آرتروز (استئوآرتریت)
-پارگی رباطهای زانو
-شکستگی های انتهایی استخوان ران که منجربه بد جوش خوردن شده اند
-شکستگی قسمت فوقانی استخوان درشت نی(به علت بد جوش خوردن)
-بیماری پاژه
-آرتریت روماتویید

منبع: کلیشه و فیزیوتراپیست برزکار

کفش طبی کودک

کفش های کودکان:

کفشهای کودکان معمولا گران قیمت است و بسیاری از شرکتهای فروشنده کفش تبلیغات زیادی برای فروش کفشهای کودکان می کنند باید به چند نکته در این زمینه اشاره کرد. تحقیقات مزیت زیادی برای کفشهای گران قیمت کودکان نسبت به کفشهای معمولی نشان نداده اند. کفشهایی با طراحی های خاص با فشار بر پا می توانند مشکل ساز باشند بنابر این فقط با دستور پزشک استفاده شوند.

در کودکان سعی بر این است که هرچه کمتر از کفش طبی و بریس استفاده شود زیرا علاوه بر عوارض باعث اشکال روحی در کودک می شود. این عوارض شامل اشکال در تصور فرد از بدن خود، احساس متفاوت بودن و بیمار بودن و کاهش اعتماد به نفس در بزرگسالی است. بنابر این حتی در مواردی که بریس باید داخل کفش قرار گیرد توصیه می کنیم کفش مورد علاقه کودک تهیه شود.
 

عوارض کفش یا بریس نامناسب شامل ضعیف شدن عضلات پا ، اختلال رشد و اشکال در تحرک کودک می شود.
برخی از متخصصین طب فیزیکی و ارتوپدی معتقدند که بهترین رشد پا در حالتی است که پا بدون کفش باشد و کفش تنها برای پیشگیری از آسیب پا ، آلودگی و عفونت به کار رود.

ویژگی های کفش از نظر طبی

پا تکیه گاه بدن است که تمام نیروی وزن را به زمین منتقل می کند و با برخورد به زمین، این نیرو به صورت عکس العمل از طریق پا به زانو، ستون فقرات و مفاصل منتقل می شود. به همین دلیل مراقبت از سلامت پاها و کنترل نیروهایی که از بدن و زمین به آنها وارد می شود، حائز اهمیت است.

یکی از مسائل مهمی که سلامت کودکان را تضمین می کند و طی سال تحصیلی کفش مدرسه  آسودگی را برایشان به ارمغان می آورد انتخاب کفش مناسب است.

 

تهیه کفش نامناسب علاوه بر آنکه عوارض مختلفی بر جسم و روح کودک بر جای می گذارد، می تواند در پیشرفت تحصیلی و یادگیری او  آثار منفی داشته باشد.

منبع: دکتر رئیسی و دکتر دقاق زاده

توصيه‌هاي طبي براي خريد کفش کودک

پيش از انتخاب کفش مناسب براي نوپايان، بهتر است پاي آنها توسط متخصص مربوطه معاينه شود تا معلوم شود اختلالي در مچ پا يا کف پا مانند درد کف پا وجود دارد يا خير و در صورت نياز براي رفع اختلال، کفشي مناسب نسخه‌نويسي و تهيه شود....


 احتمال بسيار زيادي وجود دارد که برخي کودکان دچار انحرافاتي در ناحيه مچ يا پاشنه پا باشند يا کف پاي خيلي صافي داشته باشند. بهتر است براي اين کودکان، کفش طبي خريداري شود. کفش طبي کفشي است که قوس داخلي کف پا را حفظ کند، يعني در ناحيه کف داخلي پا قوس‌دار باشد و در ناحيه پاشنه از استحکام زيادي برخوردار باشد تا بتواند پاشنه را در وسط نگه دارد و از انحراف آن جلوگيري کند.


کفش‌هاي پارچه‌اي، کشي يا خيلي ظريف و کفش‌هايي که چرمي نيستند، نمي‌توانند جلوي انحراف پاشنه به داخل يا خارج را بگيرند.


وقتي از عقب به مچ و پاشنه کودک نگاه مي‌کنيد، بايد حد وسط باشد و هيچ انحرافي نداشته باشد.


 خيلي وقت‌ها براي کودکاني که کف پاي صافي دارند يا انحرافاتي در نواحي پاشنه يا مچ آنها ديده مي‌شود، بهتر است کفش‌هاي ساق‌دار مثل کفش بسکتبال تهيه شود تا قوزک و مچ پاي آنها حفظ شود.


پاشنه کفش‌ها بايد از استحکام خوبي برخوردار باشد. پنجه کفش نيزبهتر است گرد باشد تا کودک در آن حس راحتي داشته باشد.


منبع : ایران سلامت

کفش طبی و انواع کفی‌ های طبی

کفش طبی چیست؟

اصطلاحا کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود.

بیمارانی هستند که به دلیل مشکلاتی از قبیل قطع عضو در ناحیه پا و یا قسمتی از پنجه و دیگر بیماری ها دچار دفورمیتی و ناهنجاری شده اند که استفاده این افراد از کفش طبی و کفی های مخصوص می تواند، کمک قابل توجهی را به این عزیزان بکند.

و اما کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند که ممکن است واقعیت نداشته باشد. بعضی از کفش ها که جدیدا در بازار یافت می شوند که به آن ها نیز کفش طبی گفته می شود، این کفش ها گرچه طبی نیستند ولی ساختار طبیعی پای سالم را رعایت کرده اند. این کفش ها فقط برای افراد سالم خوب هستند نه برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجهند.

کفی طبی چگونه ساخته می شود؟

امروزه در بسیاری از مراکز توانبخشی و کلینیک های ارتوپدی فنی ، با معاینه بالینی و لمس کف پا، مشاهده چگونگی راه رفتن و بر اساس تجربیات متخصص، کفی طبی برای افراد تهیه می شود.

در مراکز توانبخشی در کشورهای پیشرفته، اطلاعات شخص با استفاده از دستگاه های اندازه گیری نیرو و فشار کف پا در حالت حرکت و ایستاده دریافت و پردازش می شود.

کاربرد کفش ها و کفی های طبی در دفورمیتی ها

دفورمیتی ( بدشکلی) در ناحیه پا در اثر حوادث و بیماری ها عارض می شود و بیماران را با مشکلات زیادی در راه رفتن و زندگی روزمره دچار می کند حتی در کودکان و نوجوانان استفاده از این نوع کفش ها به اصلاح و درمان آنان می انجامد.

سن مناسب برای تهیه كفش های طبی

از سنین خردسالی باید پای كودك را با كفشی مناسب آشنا كرد تا او اولین گام هایش را درست بردارد. پای كودك گوشتی است، او نیاز به كفشی دارد كه پاشنه اش سفت و ساق دار باشد تا مچ پایش را بگیرد. بدین طریق كودك موقع راه رفتن محكم قدم برمی دارد. از نظر پزشكان متخصص استفاده از كفی طبی در افرادی كه تغییر شكل آن ها هنوز به صورت ثابت درنیامده است، مفید است. یعنی در كودكان با استفاده از كفی طبی می توان صافی كف پا، پای طاقدیسی، انحراف پاشنه و انحراف زانوها به طرفین را اصلاح كرد. در سنین بالاتر نیز كفی اثر نگهدارنده دارد.

برهمین اساس، افراد نیازمند به استفاده از كفی های طبی شامل موارد زیر می شوند:

1- افراد دارای ناهنجاری های متحرك، برای اصلاح (صافی کف پا در كودكان).

2- افراد دارای ناهنجاری های ثابت برای كاهش درد و توزیع فشار.

3- افراد دارای پاهای دردناك برای كاهش درد (خار پاشنه و التهاب كیسه زلالی زیرپاشنه).

4- برای جلوگیری از تغییر شكل پا. اگر این كفی ها برای كودكان در سنین 7 تا 12 سال كه كف پای آن ها درحال شكل گیری است، مورد استفاده قرار گیرد حاصل آن برخورداری از كف پایی استاندارد تا آخر عمر است. به علاوه این كفی ها درباره زنان باردار كه در یك دوره 6 ماهه با اضافه وزن تحمیلی روبه رو هستند، توصیه می شود.

آسیب های ورزشی

شایع‌ترین آسیب‌های عضلانی در ورزش

هر سال حدود 4 درصد ازورزشکاران به دلیل یک آسیبورزش به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند. این موضوع بسیار طبیعی است، زیرا هر نوع فعالیت بدنی، حتی پیاده‌روی نیز اگر درست انجام نشود، در طولانی‌مدت به ماهیچه‌ها و مفاصل آسیب می‌رساند. از سوی دیگر احتمال بروز آسیب در ماهیچه‌ ها و تاندون‌ها و حتی در موارد نادر، شکستگی استخوان نیز در ورزشکااران بیش از مردم عادی است. پس، چه بهتر که هنگام ورزش، احتیاط‌های لازم را به عمل آورید تا احتمال بروز آسیب‌های جسمی‌ به حداقل برسد.
آسیب‌ عضلانی در ورزش
ساختار بدن هر انسانی متفاوت از دیگری است و در برخی ساختارها، نقاط ضعیفی وجود دارد که می‌تواند احتمال آسیب‌های ورزشی را افزایش دهد؛ به عنوان مثال آسیب‌دیدگی اعضای پایینی می‌تواند به دلیل داشتن کف پای صاف ، بلندی یا کوتاهی قد در مقایسه با قد طبیعی و زانوهای پرانتزی باشد، اما دلیل اصلی این آسیب‌ها، بد آماده کردن بدن خود برای ورزش است.

برای انجام تمامی فعالیت‌های ورزشی ابتدا باید بدن خود را گرم کنید تا ماهیچه‌ها نرم شوند. حرکات کششی، عملکرد ماهیچه‌ها را بهبود می‌بخشد و بهترین حرکت برای پایان ورزش و آرام کردن بدن است.

وقتی ورزش را آغاز می‌کنید، نباید اعتماد بیش از حد به خود داشته باشید و با حرکات سنگین شروع کنید. لازم نیست همان ابتدا رکوردها را بشکنید. ورزش باید به تدریج و با بالا رفتن استقامت بدنی سنگین شود. وقتی روزه‌اید، ورزش نکنید.

در طول ورزش باید مرتبا آب بنوشید. آب‌رسانی به بدن، به جریان خون درون فیبرهای ماهیچه‌ای کمک می‌کند.

نکته مهم‌تر اینکه همیشه از وسایل و تجهیزات مناسب بهره‌ ببرید، مثلا کفش‌ مناسب ورزش بپوشید و قبل از آغاز هر ورزشی به دوره آموزشی آن بروید تا حرکات صحیح به شما آموزش داده شود. فکر نکنید ذاتا تنیس‌باز یا فوتبالیست به دنیا آمده‌اید.

در اینجا قصد داریم شما را با برخی آسیب‌های عضلانی ناشی از ورزش آشنا کنیم.

کوفتگی

کوفتگی در پی انجام حرکات ماهیچه‌ای طولانی و شدید روی ماهیچه‌ای که به خوبی آماده نشده، یا آب‌رسانی به آن کم بوده پیش می‌‌آید.

کوفتگی ماهیچه پس از ترشح بیش از حد اسیدلاکتیک در آن است. معمولا درد ناشی از کوفتگی پس از اتمام ورزش حس می‌شود و به شکلی نوعی هشدار است.

چند روز استراحت، یک حمام گرم، ماساژ و حرکات کششی آرام سبب رفع کوفتگی خواهد شد.

گرفتگی عضلات

گرفتگی عضلات گاهی در حین ورزش یا پس از آن عارض می‌شود. دلیل این آسیب نیز آماده نبودن و گرم نشدن کافی ماهیچه‌ قبل از آغاز ورزش یا استفاده ی بیش از حد از آن است.

گرفتگی عضلات در اکثر موارد نشانه خستگی مفرط است.

گرم کردن ماهیچه‌ و استراحت چند روزه، ماساژ و انجام حرکات کششی پس از ساکت شدن درد می‌تواند از جمله درمان‌های اساسی باشد.
درد عضلات بعد از ورزش

کبودی

کبودی پس از شوک مستقیم بر ماهیچه منقبض شده به وجود می‌آید. درد و ورم از جمله عوارض کبودی است. در حقیقت پارگی رگ‌های خونی سبب پخش مقداری خون در زیر پوست می‌شود. بر حسب میزان کبودی، دوران بهبودی از چند روز تا چند هفته متغیر است.

وقتی نقطه‌ای از بدن کبود می‌شود، نباید به هیچ عنوان آن را کشید، یا ماساژ داد، یا گرم کرد.

بهترین راه‌ حل برای برطرف کردن کبودی، گذاشتن یخ روی محل و استراحت دو تا سه روزه است. در موارد شدیدتر باید به پزشک مراجعه کرد.

کشیدگی عضلات

این آسیب به زمانی گفته می‌شود که ماهیچه بیش از حد کشیده شود و در نتیجه دچار التهاب گردد. بر خلاف کوفتگی، درد ناشی از کشیدگی عضلات در حین تمرین شروع می‌شود. یخ و استراحت کامل برای چند روز، درمان کشیدگی عضله است.

پارگی ماهیچه

وقتی ماهیچه بیش از حد توان کشیده شود، ممکن است برخی از فیبرهای آن پاره شده و فرد دچار پارگی ماهیچه شود. بهتر است در این شرایط به پزشک مراجعه کنید.

چگونه آسیب ورزشی را درمان کنیم؟

درمان آسیب‌های ورزشی در سه کلمه «استراحت»، «یخ» و «کمپرس» خلاصه می‌شود.

استراحت به شما کمک می‌کند دچار آسیب‌ جدید و خون‌ریزی نشوید.

یخ سبب فروکش کردن التهاب می‌شود و درد را ساکت می‌کند.

کمپرس هم مانع از کبودی می‌شود.

یخ تنها می‌تواند برای 10 دقیقه رگ‌های خونی را سفت کند، اما بعد از این مدت، محل آسیب دیده ورم می‌کند. بهتر است ابتدا برای 10 دقیقه یخ را روی محل بگذارید. بعد 10 دقیقه به آن استراحت دهید و بعد مجددا برای یک تا دو ساعت این کار را تکرار کنید.

در نهایت به کمک باند کمپرس، محل را ببندید تا خون در نواحی اطراف پخش نشود.

در روزهای بعد برای جلوگیری از خون‌مردگی و ورم، استفاده از یخ را ادامه دهید، اما می‌توانید به جای 10 دقیقه، مدت آن را 30 دقیقه کنید.

 

مراقبت عمومی پا

خيلي از ما به پاهاي مان بي توجهيم و به آنها خوب رسيدگي نمي کنيم و با اين حساب، ديگر جاي تعجب نيست که از ناراحتي هاي متعدد پا رنج ببريم... ما به کمک پاهایمان تعادل خود را حفظ می‌کنیم. آنها همواره وزن بدن ما را تحمل می‌کنند و روزانه به طور میانگین ۱۰ هزار قدم راه می‌روند. تنها شست پا مسئولیت حمل بیش از نیمی از وزن بدن را بر عهده دارد. اما با این وجود انسان‌ها به اندازه کافی به این عضو از بدن خود توجه نمی‌کنند

اصول مراقبت از پا

مهم ترين اصل از اصول مراقبت پا، پوشيدن کفش مناسب است اما ظاهرا کمتر کسي به اين موضوع توجه مي کند. گزارش هاي متعدد پزشکي از نقاط مختلف جهان مشخص مي کند که خيلي از بچه ها کفش هايي را مي پوشند که واقعا براي شان تنگ است. يک تحقيق نشان داده است که ۴۰ درصد دختران جوان مورد تحقيق، در سن ۱۰ سالگي «پاي بد» داشته اند. تغيير شکل انگشت بزرگ، پينه بستن پا، شاخي شدن پوست پا، ميخچه، ناخن فرورفته در زير پوست و تغيير شکل ناخن ها و به علاوه برخی سردردها و پادردها، همه ناشي از کفش هاي نامناسب بوده اند که گاهی حتی با استفاده از یک کفی مناسب میتوان از بروز آسیب های پا جلوگیری کرد.

حداقل هفته اي يک بار هنگام استحمام توجه ويژه اي به پاهايتان داشته باشيد. پس از آنکه پا به وسيله آب گرم نرم شد، به ملايمت، نواحي ضخيم و ناهموار کف و پاشنه را با يک سنگ پا، تميز و صاف کنيد و سپس کِرِم بماليد. اگر اختلال عروق خوني يا بي حسي در پا داريد (به علت ناراحتي هاي عصبي يا ديابت) در استفاده از سنگ پا و افراط در تميز کردن پا بيشتر احتياط کنيد.(نکات مربوط به پای دیابتی در بخش مراقبت از پای دیابتی ذکر شده است.)

خار پاشنه ناشی از رسوب کلسیم بر بافت نرم کف پا و کشیدگی ماهیچه پا سبب ایجاد آنها می‌شود. ایستادن به مدت طولانی، پوشیدن کفش‌های نامناسب، یا چاقی مفرط و انحراف طبیعی پا به سمت خارج از   باعث بدتر شدن آنها می‌شوند. بعضی مواقع خارها بدون درد هستند. با استفاده از پدهای مناسب پاشنه پا، یا مراقبت از پا می‌توان آنها را برطرف ساخت. گاهی اوقات هم جراحی لازم است.

بوي پا به طور موضعي با ضدعرق ها و ضدباکتري ها طبق تجويز متخصص پوست مي تواند معالجه شود. در محل ترک هاي پا و کبره هاي سفيد و خيس خورده ناشي از عرق زياد، ميکروارگانيسم هايي يافت مي شوند که سطوح پينه را ضخيم تر مي کنند.محیط تاریک، گرم و مرطوب داخل کفش مکان مناسبی جهت رشد میکرو ارگانیسم ها میباشد. فرو بردن کف پا در آب و استفاده از جريان الکتريکي در آن يک روش درمانی فیزیکی است که در کم کردن تعريق پا میتواند موثر باشد. اين روش معروف به يونتوفورز است و بايد با وسايل و ابزار مخصوص خود توسط فیزیوتراپیست انجام گيرد.

مراقبت اصولي و بهداشت خوب پا نيز مهم است. بايد کفشي سبک با کف چرمي بپوشيد.استفاده از کفش چرمی باعث تردد بهتر هوا بین فضای داخل و خارج کفش می شود. اکثر مردم مي دانند که عرق پاي آنها با گرماي داخل کفش، مالش سخت و نوع کفش در ارتباط است. کفش هايي بپوشيد که پا بتواند داخل آن «نفس بکشد». از کفش هايي که با مواد ترکيبي مثل پلاستيک يا وينيل ساخته شده اند، دوري کنيد.

منبع : کلینیک توانبخشی امید

کفش طبی کودک

کفش طبی چیست؟

اصطلاحا کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود.

بیمارانی هستند که به دلیل مشکلاتی از قبیل قطع عضو در ناحیه پا و یا قسمتی از پنجه و دیگر بیماری ها دچار دفورمیتی و ناهنجاری شده اند که استفاده این افراد از کفش طبی و کفی های مخصوص می تواند، کمک قابل توجهی را به این عزیزان بکند.

و اما کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند که ممکن است واقعیت نداشته باشد. بعضی از کفش ها که جدیدا در بازار یافت می شوند که به آن ها نیز کفش طبی گفته می شود، این کفش ها گرچه طبی نیستند ولی ساختار طبیعی پای سالم را رعایت کرده اند. این کفش ها فقط برای افراد سالم خوب هستند نه برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجهند.

کفی طبی چگونه ساخته می شود؟

امروزه در بسیاری از مراکز توانبخشی و کلینیک های ارتوپدی فنی، با معاینه بالینی و لمس کف پا، مشاهده چگونگی راه رفتن و بر اساس تجربیات متخصص، کفی طبی برای افراد تهیه می شود.

در مراکز توانبخشی در کشورهای پیشرفته، اطلاعات شخص با استفاده از دستگاه های اندازه گیری نیرو و فشار کف پا در حالت حرکت و ایستاده دریافت و پردازش می شود.

نحوه توزیع فشارهای کف پا با امکانات گرافیکی به صورت نوار کف پا نشان داده می شود. به کمک چنین اطلاعات کمی و کیفی، متخصصین با سهولت بیشتری می توانند نسبت به تجویز دقیق تر کفی اقدام نمایند.

کاربرد کفش ها و کفی های طبی در دفورمیتی ها

دفورمیتی ( بدشکلی) در ناحیه پا در اثر حوادث و بیماری ها عارض می شود و بیماران را با مشکلات زیادی در راه رفتن و زندگی روزمره دچار می کند حتی در کودکان و نوجوانان استفاده از این نوع کفش ها به اصلاح و درمان آنان می انجامد.

سن مناسب برای تهیه كفش های طبی

از سنین خردسالی باید پای كودك را با كفشی مناسب آشنا كرد تا او اولین گام هایش را درست بردارد. پای كودك گوشتی است، او نیاز به كفشی دارد كه پاشنه اش سفت و ساق دار باشد تا مچ پایش را بگیرد. بدین طریق كودك موقع راه رفتن محكم قدم برمی دارد. از نظر پزشكان متخصص استفاده از كفی طبی در افرادی كه تغییر شكل آن ها هنوز به صورت ثابت درنیامده است، مفید است. یعنی در كودكان با استفاده از كفی طبی می توان صافی كف پا، پای طاقدیسی، انحراف پاشنه و انحراف زانوها به طرفین را اصلاح كرد. در سنین بالاتر نیز كفی اثر نگهدارنده دارد.

برهمین اساس، افراد نیازمند به استفاده از كفی های طبی شامل موارد زیر می شوند:

1- افراد دارای ناهنجاری های متحرك، برای اصلاح (صافی کف پا در كودكان).

2- افراد دارای ناهنجاری های ثابت برای كاهش درد و توزیع فشار.

3- افراد دارای پاهای دردناك برای كاهش درد (خارپاشنه و التهاب كیسه زلالی زیرپاشنه).

4- برای جلوگیری از تغییر شكل پا. اگر این كفی ها برای كودكان در سنین 7 تا 12 سال كه كف پای آن ها درحال شكل گیری است، مورد استفاده قرار گیرد حاصل آن برخورداری از كف پایی استاندارد تا آخر عمر است. به علاوه این كفی ها درباره زنان بارداركه در یك دوره 6 ماهه با اضافه وزن تحمیلی روبه رو هستند، توصیه می شود.