
ستون فقرات یا ستون مهرهای یا "تیره پشت" یکی از مشخصات همه جانوران مهرهدار است. ستون فقرات در انسان از 34 - 33 مهره استخوانی تشکیل یافته است که 24 عدد آنها آزاد و نسبت به یکدیگر متحرک هستند. 5 عدد آنها به هم متصل شده و استخوان خاجی را تشکیل میدهند. و 5 - 4 عدد از مهرهها نیز به یک قطعه استخوان به نام دنبالچه تبدیل شدهاند. بنابراین تعداد مهرهها در افراد بالغ به 26 قطعه تبدیل میگردد.
شمارش مهرهها نیز از بالا به پایین صورت گرفته و از 5 قسمت تشکیل شده است: گردنی (Cervical) هفت مهره - پشتی یا سینهای (Thoracic) دوازده مهره - کمری (Lumbar) پنج مهره - استخوان خاجی (Sacrum) یک مهره و استخوان دنبالچهای (Coccygeal) یک مهره . طول ستون مهرهها در مردان 70 سانتیمتر و در زنان 60 سانتیمتر است و 4/1 طول یک ستون مهرهای رادیسکهای بین مهرهای تشکیل میدهند.
ساختمان یک مهره معمولی
هر مهره از یک بخش قدامی (تنه) و یک بخش خلفی (قوس مهرهای) ساخته شده و سوراخ مهرهای در بین این دو بخش قرار دارد در مجموع هر مهره از قسمتهای زیر تشکیل شده است:
- تنه مهره: دارای 5 سطح فوقانی ، تحتانی ، خلفی و طرفی است. سطح خلفی ، حد قدامی کانال نخاعی را میسازد و سطح فوقانی و تحتانی محل قرارگیری دیسک بین مهرههاست. تنه مهره در تحمل وزن بدن شرکت مینماید.
- قوس مهرهای که از نخاع محافظت میکند و از قسمتهای زیر تشکیل شده است.
- یک جفت پایه (Pedicle) که قسمتهای قدامی طرفی قوس مهرهای را تشکیل میدهد.
- یک جفت تیغه (Laminae) که قسمتهای خلفی قوس مهرهای را بوجود میآورند.
- هفت زایده که شامل 4 زایده مفصلی (2 تا فوقانی و 2 تا تحتانی) ، دو زایده عرضی و یک زایده شوکی میباشد.

مهرههای آزاد
مهرههای آزاد شامل مهرههای گردن ، مهرههای پشت و مهرههای کمری هستند. مهرههای آزاد به استثنای مهره اول و دوم گردن ، دارای ساختمان مشابهی هستند. دو مهره اول گردن (مهره اطلس و مهره محوری) ، ساختمان خاص دارند. زیرا این دو باید ستون فقرات را با کاسه سر متصل سازند. مهره اول گردن به نام اطلس ، تنه ندارد و به جای آن یک قوس قدامی دیده میشود. در بالای این قوس از هر طرف یک حفره مفصلی برای دو برآمدگی استخوانی پس سری و در زیر آن دو زایده مفصلی برای اتصال به مهره دوم گردن (مهره محوری) وجود دارد. از تنه مهره دوم گردنی ، یک برآمدگی استخوانی به شکل دندان (زایده دندانی) به سمت بالا جدا میشود که با سطح درونی قوس قدامی اطلس دارای اتصالی مفصلی است.
استخوان خاجی (Sacrum)
استخوان خاجی از 5 مهره که با یکدیگر جوش خوردهاند، ساخته شده است. این استخوان جدار خلفی حفره لگن را تشکیل میدهد. شکل آن سه گوش و سطح قدامی آن قدری گود و سطح خلفی آن قدری برجسته است و از دو طرف به استخوان خاصره متصل میشود. اتصال استخوان خاجی با آخرین مهره کمر بوسیله دو زایده مفصلی فوقانی مهرهها صورت میگیرد.
استخوان دنبالچه (Coccygeal)
این استخوان از 5 - 4 مهره کوچک به هم چسبیده تشکیل شده است که شکل مثلثی دارد و با رباطهای مفصلی به انتهای استخوان خاجی متصل است. دنبالچه در انسان ، منطبق با دم حیوانات پستاندار است که کوچک و بدون رشد مانده است.
مفاصل ستون فقرات
مفصل بین استخوان پس سری و اولین مهره گردن ، حرکات سر را به پایین و بالا و راست و چپ ، ممکن میسازد. زایده دندانی مهره دوم گردن بوسیله یک رباط عرضی به سطح درونی قوس قدامی مهره اطلس متصل است که موجب حرکت و گردش سر میشود. در رفتگی این مفصل و پارگی رباط عرضی ، خطر فرو رفتن مهره دوم گردن به داخل نخاع و مرگ فوری را در بردارد.
قرصهای غضروفی
اتصال مهرهها به یکدیگر بوسیله "قرصهای غضروفی" بین مهرهای و دو زایده مفصلی است. رباطهای سرتاسری و مشترک خلفی و قدامی باعث تحکیم آنها میگردد. تعداد قرصهای غضروفی بین مهرهای 23 عدد است. در ساختمان قسمت مرکزی این قرصهای غضروفی ، ماده ژلاتینی آبدار بکار رفته است. در نتیجه فشار و سنگینی وزن بدن روی قرصها ، آب ماده ژلاتینی آن به خارج فشرده شده، از ضخامت قرصها کاسته میشود. به این جهت است که شبها قد انسان پس از کار سنگین روزانه 2 سانتیمتر کوتاهتر میشود. قد انسان هنگام صبح ، پس از برخاستن از خواب ، بلندتر از دیگر مواقع روز است.