درمان براساس شدت بيماری دیسک کمر فرق می كند. در موارد شديد كه بيرون زدگی ديسک بزرگ است و سبب فلج اندام های تحتانی و يا بي اختياری در دفع ادرار يا مدفوع مي شود، جراحي بايد به سرعت انجام شود

در مواردي كه با فتق ديسک کمر فلج مختصری ايجاد شده است، اما بتدريج ميزان فلج رو به افزايش است نيز بايد فوری جراحی صورت بگيرد.

در ساير موارد بیماران دیسک کمر،معمولاً به مدت يك هفته تا 10 روز استراحت نسبی توصيه می شود.


طي اين مدت بيمار بايد از نشستن حتي الامكان پرهيز كند و از خم و راست شدن و برداشتن اشياي سنگين يا رانندگي نيز دوری نمايد.

معمولاً طی اين مدت به بيمار داروهای مسكن تجويز مي شود. اغلب بيماران مبتلا به دیسک کمر طی اين مدت 10 روزه، بهبود قابل توجهی پيدا می كنند.

مي توان بعد از  10  تا  14 روز از زمان شروع بيماری دیسک کمر، برای بيمارورزشهای مخصوصی را تجويز نمود

كه  آب درمانی و راه رفتن در آب در قسمت كم عمق استخر مي باشد و نيز نرمشهای كششی برای عضلات كمر و شكم نيز برای بیماران مبتلا به دیسک کمر مفيد است.


مي توان از فيزيوتراپی نيز در بیماران مبتلا به فتق دیسک کمر نیز سود جست.

تأثير روشهای درمانی نظيرطب سوزنی ، حجامت، استفاده از زالو و داغ كردن ثابت نشده است.

روشهای درمانی «كايروپراكتيک» در ديسک كمر ممكن است خطرناک باشد و در درصد كمی از بيماران ممكن است سبب تشديد علايم شود.

اگر 4 تا 6 هفته از درمان بيمار مبتلا به فتق ديسك كمر بگذرد و بيمار همچنان درد شديدي بخصوص در پاها احساس كند

يا فلج خفيف، اما پايداري در اندام تحتاني وجود داشته باشد به طوري كه بيمار نتواند فعاليتهاي روزمره خود را بخوبي انجام دهد، انجام جراحي توصيه مي شود.