آرتریت روماتوئید

درمان آرتریت روماتوئید

متاسفانه هنوز هیچ درمان قطعی‌ای برای بیماری آرتریت روماتوئید وجود ندارد. هدف اصلی درمان‌های فعلی، کاهش التهاب مفصل و درد آن و افزایش عملکرد مفصل و همچنین به حداقل رساندن میزان تخریب و یا جلوگیری از تخریب سطح مفصلی ناشی از التهاب است. درمان بیماری آرتریت روماتوئید هر چه زودتر انجام شود، تاثیر بهتری دارد و از عوارض بعدی آن جلوگیری می‌شود. درمان قدرتمند از همان ابتدای بیماری باعث می‌شود مفاصل عملکرد خود را حفظ کنند و از تخریب آنها در سال‌های بعد هم جلوگیری شود این مساله باعث می‌شود در سایر نقاط بدن هم بیماری اثر کمتری بگذارد.
بهترین روش درمان رماتیسم مفصلی یک نوع درمان ترکیبی است. ترکیب داروهای مختلف همراه با استراحت کافی، ورزش‌هایی که به قدرت مفاصل کمک می‌کنند و استفاده از محافظ روی مفاصل و همچنین آموزش‌های لازم به بیمار و خانواده‌اش می‌تواند بهترین روش درمان باشد.

دارویی که به بیمار داده می‌شود به مسائل مختلفی ربط دارد. شدت بیماری تعداد مفاصل درگیر، سلامت عمومی بیمار، سن و سال و حتی شغل بیمار در نوع دارویی که او باید دریافت کند موثرند.
به طور کلی دو نوع دارو برای درمان رماتیسم مفصلی تجویز می‌شود. دسته اول داروهایی که التهاب را کم می‌کنند و درد را از بین می‌برند و از این طریق جلوی تخریب را می‌گیرند و دسته دوم داروهایی که جلوی عوارض آرتریت روماتوئید را از طریق مکانیسم‌های دیگری می‌گیرند.

از دسته اول معمولا داروهایی مثل آسپرین، ناپروکسن، ایبوپروفن تجویز می‌شود اما در صورت شدت یافتن بیماری اغلب برای بیمار کورتون تجویز می‌شود. قرص پرونیزوسون یا تجویز داخل مفصلی کورتون که توسط پزشک انجام می‌شود با سرکوب سیستم ایمنی به سرعت جلوی التهاب را می‌گیرد. با توجه به عوارض کورتون مقدار این دارو باید دقیقا توسط پزشک تنظیم شود. از داروهای دسته دوم هم می‌توان هیدروکسی کلروکین و متوتروکسات را نام برد. داروهای جدیدتری با عوارض کمتر هم به عنوان درمان‌های جدید رماتیسم مفصلی به بازار عرضه شده‌اند و در حال امتحان روی بیماران هستند.

با توجه به ناشناخته بودن علت اصلی بیماری هر بار که موضوع جدیدی در مورد این بیماری مشخص می‌شود درمان جدیدی هم براساس آن ارائه می‌شود و باعث می‌شود بیماری بهتر کنترل شود.
به غیر از درمان دارویی که جزو اصلی روند درمان است. درمان‌های حمایتی مثل فیزیوتراپی، آب‌درمانی،‌کاردرمانی و استفاده از محافظ‌ها و... هم برای درمان آرتریت روماتوئید لازم است. به غیر از اینها کم کردن وزن و روان‌درمانی هم از درمان‌های حمایتی دیگر محسوب می‌شوند.
با توجه به طولانی بودن و مزمن بودن بیماری و اینکه روند تخریب مفصل ممکن است در سال‌های بعد خود را نشان بدهد باید از همان مرحله اول بیماری درمان را منظم انجام داد تا جلوی این اتفاق گرفته شود. عوارض درمان و داروهای مصرفی هم از مسائل ناراحت‌کننده‌ای است که باید توسط بیمار تحمل شود و در صورت شدت پیدا کردن به پزشک مراجعه کند. بیمار به هیچ وجه نباید خودسرانه و به‌خاطر عوارض مصرف داروهایش را قطع کند.

علت آرتریت روماتوئید

با اینکه علت اصلی بیماری هنوز مشخص نشده است اما بعضی فاکتورهایی که ممکن است احتمال ابتلا را در افراد بالا ببرند از سوی دانشمندان معرفی شده‌اند.
ژنتیک نقش موثری در این بیماری دارد. ژن‌های خاصی که باعث به وجود آمدن این علائم می‌شوند در بیماران شناخته شده‌اند.
فاکتورهای محیطی از عوامل دیگرند، بسیاری معتقدند چیزی باید باعث شعله‌ور شدن بیماری در فرد شود که احتمال در محیط وجود دارد. هنوز این فاکتورهای محیطی مشخص نشده‌اند.
رژیم غذایی خاص و بعضی بیماری‌های عفونی یا ویروسی هم از عوامل خطر ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید هستند. آرتریت روماتوئید نژادهای مختلف را به یک میزان مبتلا می‌کند اما سن و جنس نقش موثری را در ابتلا دارند. این بیماری خانم‌ها را سه برابر بیشتر از آقایان مبتلا می‌کند و در سنین ۴۰ تا ۶۰ سال هم شیوع بیشتری دارد. در بعضی خانواده‌ها هم این بیماری در بین اعضای آن شیوع دارد که می‌تواند نشان‌دهنده نقش ژنتیک در ابتلای آن باشند.