انواع مننژیت

مننژیت انواع مختلفی دارد که عبارتند از: مننژیت باکتریایی، ویروسی و مننژیت قارچی که صرف نظر از یک سری علایم و نشانه‌های مشترک،‌ هر یک ویژگی‌های انحصاری خود را دارا می‌باشند.

در هر سنی امکان ابتلا به این بیماری وجود دارد اما مننژیت، بیشتر کودکان زیر پنج سال را تهدید می‌کند. مننژیت باکتریایی بیشتر در فصل زمستان شیوع پیدا می‌کند و مننژیت ویروسی در اواخر تابستان و اوایل پاییز.

علایم مشترک مننژیت

 شامل تب و لرز، تهوع، سر درد، حساسیت به نور، کاهش هوشیاری،‌ برآمدگی استخوان جمجمه و انحراف قوس سر و گردن به طرف عقب می‌باشد

مننژیت باکتریایی

این نوع مننژیت به عنوان خطرناک‌ترین مننژیت و کشنده است که اگر مرگ به همراه نداشته باشد موجب معلولیت دایمی و آسیب‌های جدی به مغز و سیستم عصبی می‌شود. بیماران مبتلا به این نوع مننژیت باید فوری در بیمارستان بستری شوند. علایم این بیماری 3 تا 7 روز پس از ورود باکتری به بدن ظاهر می‌شوند.

تب، خستگی، تنفس سریع، اسهال،‌ تهوع, سردی دست‌ها و پاها،‌درد شدید مفصل‌ها و عضلات از نشانه ‌های مننژیت باکتریایی هستند که ممکن است در نوزادان مبتلا این علایم مشاهده نشود و فقط استفراغ، کم شدن اشتها و از تحرک افتادن نوزاد مشاهده شود.

علایم اولیه انواع مننژیت شبیه هم است بنا بر این دقت در تشخیص نوع این بیماری بسیار اهمیت دارد.

مننژیت ویروسی

نوع دیگر مننژیت که مننژیت ویروسی است در مقایسه با مننژیت باکتریایی شیوع بیشتری دارد و نشانه‌های آن در کودکان و بزرگسالان با هم تفاوت دارد.

این بیماری در کودکان با تب،‌ تحریک پذیری، بد غذایی و گریه‌های طولانی خود را نشان می‌دهد اما در بزرگسالان، با تب شدید، استفراغ جهنده، کاهش اشتها، خواب آلودگی، سفتی گردن، سر درد و حساس شدن به نور همراه است.

نشانه‌های این بیماری بین یک تا پنج روز به تدریج یا به طور ناگهانی خود را نمایان می‌کند. از نشانه‌های آن می‌توان به سردرد، تب، دل پیچه و استفراغ اشاره کرد. گاهی اوقات در اثر این بیماری جوش‌هایی نیز در سطح بدن ظاهر می‌شود. مبتلایان به این نوع مننژیت بدون نیاز به آنتی بیوتیک، پس از چند روز بهبود می‌یابند.

مننژیت قارچی

علایم این بیماری بسیار شبیه دیگر انواع مننژیت است. در این نوع مننژیت علاوه بر علایم مشترک، علایمی مثل حساسیت شدید به نور،‌ گیجی، توهم و تغییرات شخصیتی نیز بروز می‌کند.

منبع: همشهری آنلاین و سرشت

بیماری مننژیت

مغز انسان به وسیله پرده ای ظریف به نام مننژ پوشیده شده که التهاب این پرده مغزی اصطلاحا مننژیت نامیده می شود. التهاب پرده مغز یا مننژیت در صورتی که در اثر عفونت باکتریایی ایجاد شده باشد به نام مننژیت چرکی باکتریایی نامگذاری می شود. معمولا در ابتدا، باکتری عامل مننژیت چرکی در گلوی بیمار لانه گزینی (کلونیزه) می کند و سپس در فرصت مناسب وارد جریان خون شده و ایجاد باکتریمی می نماید. این باکتری موجود در خون پس از عبور از سد مغزی وارد پرده های مغزی شده و باعث واکنش شدید در پرده های مغزی و ایجاد مننژیت چرکی می کند. مننژیت چرکی در هر سنی دید می شود ولی عمده موارد آن در کودکان به خصوص زیر پنج سالگی دیده می شود و در پسرها شایع تر از دخترهاست. شیوع فصلی آن بیشتر در اواخر پاییز و در طول فصل زمستان و اوایل بهار می باشد. بنابراین در فصل تابستان مننژیت چرکی به مراتب کمتر دیده می شود. نحوه انتقال بیماری از طریق شخص به شخص و از راه ترشحات تنفسی می باشد. بنابراین از تماس نزدیک با فرد مبتلا به مننژیت چرکی تا حداقل 24 ساعت پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی مناسب باید اجتناب کرد.

علائم بیماری مننژیت

بیماری مننژیت چرکی معمولا یک بیماری حاد با سیر پیشرفت بسیار سریع می باشد که در بعضی موارد مانند مننژیت های مننگوکوکی می تواند در عرض 24 ساعت بیمار را به طرف شوک و کما و در نهایت مرگ پیش ببرد و در موارد دیگر سرعت سیر بیماری در عرض چند روز وخیم می شود. علائم بیماری شامل یک سری علائم غیر اختصاصی شامل تب (معمولا تب با درجه بالا)، بی قراری و تحریک پذیری، بی اشتهایی، استفراغ های مکرر و مقاوم، سردرد و سرگیجه و یک سری علائم اختصاصی شامل سفتی گردن، درد پشت و کمر، برجسته شدن ملاج شیرخوار، فلج اعصاب مغزی به خصوص فلج ناگهانی در ناحیه چشم و صورت و در نهایت تشنج می باشد. تشنج در حدود یک سوم بیماران مبتلا به مننژیت چرکی دیده می شود. بنابراین هر کودک با تب و تشنج می بایستی حتما از نظر احتمال وجود مننژیت چرکی توسط پزشک معاینه شود.

 

تشخیص مننژیت

مننژیت از طریق آزمایش خون، آزمایش مایع مغزی نخاعی، عکسبرداری قفسه سینه و سی تی اسکن سر قابل تشخیص است.

 

پیشگیری مننژیت

واکسن مننژیت، اصلی‌ترین راه پیشگیری از این بیماری است که تزریق آن برای افراد زیر توصیه می‌شود:

کودکان دو ساله و بیشتر که طحال ندارند یا در سیستم ایمنی خود مشکلاتی دارند.

نوجوانان بین 11 و 12 سال یا نوجوانانی که 15سال دارند اما هنوز واکسن نزده‌اند.

دانشجویان سال اول که باید در خوابگاه اقامت داشته باشند.

مسافرینی که به مناطق شیوع مننژیت سفر می‌کنند

منبع: بیوتکنولوژی و همشهری آنلاین